Witamy!
Długo zastanawiałam się o czym ma być pierwszy wpis…
Postanowiłam, że na początku przybliżę Wam swoją rodzinę, chociaż ciężko było namówić mojego męża na taką sesje. To jest ten gatunek :-), który nie wie co to facebook czy inne portale społecznościowe. Nie rozumie fenomenu blogów i zawsze zastanawia się “kto to pisze ???”, a jeszcze bardziej go dziwi “kto to czyta???”.
Na szczęście nasz synek nie ma z tym problemów i dla niego mama z aparatem to żadna nowość. Jest tak przyzwyczajony do tego widoku, że na mnie nie reaguje, albo sam zaczyna pozować :-).
Często słyszę, że dzieci znajomych reagują na aparat i zachowują się inaczej, ale to pewnie dlatego, że zazwyczaj w takich sytuacjach słyszą “spójrz na mnie”, “uśmiechnij się”, “no nie rób takiej miny!” itp.
Jeżeli chcemy, aby zdjęcia wyszły naturalnie, ze szczerym uśmiechem to powinniśmy taką atmosferę wprowadzić, żeby te emocje same wyszły a my w tym momencie przyciskamy spust migawki. Fotografia dziecięca to wcale nie taka prosta sprawa, ale o tym napiszę w innym poście;-).
Tym razem chcę Wam pokazać Nas. Miejsce nie jest przypadkowe, bo to właśnie w kuchni spędzamy dosyć dużo czasu. Ja gotuję, Piotrek jak zawsze coś wcina a Ksawery bawi się gdzieś koło nas. Zazwyczaj kuchnia wygląda jak garaż, bo gdy tylko w niej przebywam to Ksawery natychmiast zwozi tam swoje auta i zaczyna je naprawiać (ma to po tacie). Ja mam wówczas ograniczone pole manewru bo nie mogę nigdzie nogi postawić, ale moje dziecko jest wówczas przeszczęśliwe!
Moi chłopcy uwielbiają samochody i większość czasu mogliby spędzać w garażu, a ja mam swój kolorowy świat w kuchni…
No i się wydało, że uwielbiam wszelkie słodkości!
